Reinoud Kos

Steunkousen! ‘Dat heb ik niet nodig!’, was het eerste wat ik zei. Ik ben 43 en nog in de bloei van mijn leven, althans, dat vind ik zelf.

Natuurlijk kom je ‘s avonds wel eens thuis met moeie voeten en zware benen, maar dat is inherent aan mijn beroep. Ik sta in een winkel, dat betekent weinig zitten en veel staan. Lopen ook gelukkig, want dat maakt dat je benen weer een beetje soepel aanvoelen. Tenminste, dat gevoel heb je dan. Bovendien zijn steunkousen bruin, muf, bedoeld voor oude mensen en wat ik al eerder zei; dat ben ik nog lang niet.

Toch de sokken maar eens aangeschaft. Je hoort hier en daar toch wel eens verhalen. Zullen die allemaal niet waar zijn? Maar ja, zelfs die leuke meiden van het Nederlands handbal team spelen met die hoge sokken! Precies, steunkousen!

Uit de verpakking ben ik meteen blij verrast. Er zit geen enkel naadje waar dan ook. Ik heb écht m’n best gedaan, maar ik heb ze niet kunnen ontdekken. Ik ben nogal moeilijk wat betreft naadjes bij sokken en geloof me, dat is zacht uitgedrukt.

Dus met enig scepticisme de sokken aangetrokken. Dat ging in het begin niet geheel makkelijk, maar je krijgt de slag vanzelf te pakken. Maar nu, na enkele weken ervaring, raak ik lichtelijk in paniek, als ik niet direct die kousen kan vinden, als ik naar mijn werk mag. Een tweede paar is dan ook inmiddels besteld. Ff minder krampachtig omtrent het wassen en altijd een vers koppel om aan te trekken. Voor mij is dit, zoals je dat in zo mooi Nederlands kunt zeggen, een eyeopener!

Ik kan het iedereen aanbevelen die ook maar enigszins een staand beroep of hobby heeft. Het geeft verlichting. Je hebt veel minder last van vermoeide benen of zere voeten en je hebt meer energie. Oh ja en ze zijn tegenwoordig gewoon zwart of in een mooi kleurtje te krijgen. 

Top, toch! Ik draag de MJ-1 Cato.